෴෴තුන්පත් සුවඳ෴෴

තාත්තා දාඩිය සුවඳයි

  අම්මා කිරි සුවඳයි

 මම ඕඩිකොලොන්

       සුවඳයි!!!

                                                             සංකල්පනා - විමු ලියනගේ.

කටු ඇනෙන හඳවත

කටු ඇනෙන හඳවත

අත ගා සනසනවද,

කටු අග පීපි රෝස

 මලේ!!!

(සටහන : විමුක්ති ලියනගේ)

෴෴සල්ලි෴෴

ගෙදර බල්ලොත්
මැරෙති බඩගින්නේ,

හරි හම්බු නොකලොත් 

බල්ලොත් නොකන සල්ලි.

(සටහන : විමුක්ති ලියනගේ)

෴෴භාවනාව෴෴

නොසිතා

ඇය ගැන

ඉන්නට හැකිනම්,

සසර දිගුය මෙමා හට..

සිත් පිත් නැති

මුරුගයෙක්ට පමණි හැකි 

සිහි නොකට ඉන්නට

උකටලීව.

ඇය දෙතොලින්

     තැවරු 

අනන්ත ප්‍රේමය!

උනා කමටහන්

අබිනිශ්කමනය

කරමි මං,

අමාවක අහස යට

රහසින් නික්මෙන

 බෝ තුරු පතක්

ලෙස,

පතමින් ඇය තුරුලෙහිම

 නිවන්.

ඉතින් අවසරයි

මහ හිමියනි.....!

සටහන : විමුක්ති ලියනගේ

෴෴කක්කුටු පරිච්ජේදය෴෴

                                  මා කුඩා කල උන්දැ ට්යුෂන් මාස්ටර්වරයෙකි. පොල් ලෙල්ලක් වන් උඩු රැවුලකි. කොට ඝනකම් හිස් කෙයිය සහිත ඔළුවකි. පඩත්තල වදන් දෙසා බාන මුඛරි කටකි. මා තරුණ වන විට,  උන්දැ උඩු රැවුල  වෙනුවට මුහුණ පුරා රැවුල වවා ගත් බමූනූ මුහුනකටද, දිගු කෙස් වැටියක් උන්ඩී කොට හිස මුදුනේ ගැට ගසා ගත් ශිර්ෂයකටද වෙස් මාරු කරගත්, විශ්‍රාමික, හිස නිකට පැසුනූ  ගුරෙකි. මහා මැතිවරණයට දේසයට නොගැලෙපන කැම්පේන් එකක් කොට ඉල්ලන් කා ගත්තෙකි. 

   උන්දැ ඇත්තටම මට පොරකි, අයිඩල් එකකි. උන්දැ අඩි පහක් පමන උසැති ශරීර පොඩ්ඩෙකි. මම පොරට ලවු කරමි. ගොඩක් උන් උන්දැගේ අම්මාට පවා පින් දෙති.  ලොව එහෙමය. ලාභ අලාභ, නින්දා ප්‍රසංශා, යස අයස්, සැප දුක් අප සැමට උරුමය. බුදුරදුන්ගේ ධර්මයට අනුවත් ඒසේය.  

  

   පවතින ක්‍රමයට අභීයෝග කිරිමට සියලු සත්ව‍යෝ බිය වෙති. මන්දයත්, දන්ඩණයට, අපහාසයට, මර්ධනයට අප බිය වෙමු. බහුතර මතයට අපි හිලෑ උන යක්කු වෙමු. එසේ නොවනෝ ගල් පෙරලිම්, වස දීම්, කුරුසපත් වන්නට භාගයවන්ත‍යෝ වූවෝය. වෙඩි තැබිම්, ටයර් සෑ මත සැතපෙන්නට  භාගයවන්ත‍යෝ වන්නෝය.

සාහිත්‍ය බලයකි. මැජික් ගුලාවකි.  හිස පිරා තෙල් ගා හුජ්ජ යන්නට ටොකු අනින්නට හැකිය. නැතිනම් ටොකු අනිනවා සේ පෙන්වා, පුප දෙන්නට හැකිය. ලක්දිව බොහෝ පොත් කුරුටු ගාන හූරන්, පුප දෙන්නට රුසියෝය, සූරයෝය.

 භික්ෂු පරිච්ජේදය පොතකි. පිටු හාරසිය ගනනකි. එහි කතුවරයාද, මෙහි උන්දෑද උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගලයි. 

සිවුරුද, කලිසන්ද, සරම්ද සහ එකි මෙකී නොකී සියලු වස්ත්‍රරද  රෙදි වග්ගයට අයිතිය. රෙදි ගැලවිමකි. හුජ්ජ යන්නම ටොකු ඇනීමකි. පොතේ සුදු පිටු අතර මජර සිව්රුදාරින්ගේ ගඳ ගහන පැට්කිරිය කළු අකුරින් ලියා ඇත. කරුමයකි. මීට වඩා බලු කහකඩ කතා අපද දනිමු. අහෝ පවකි. අපි එවා ලියන්නට, ගැලරියට කියන්නට බිය වන්නෙමු. ලියන්ට කියන්ට ඕන උනත් භාෂාව නම් තුවක්කුද, වදන් නැමති උන්ඩද නැත, ඔය දෙකම තිබුනත්  කොකාට අත තබා අදින්නට දහිරියද අපට නැත්තෙමු. 

සන්නස්ගල සිම්බා නම් බලු වෙස් ගත් ආත්මිය පුතෙකුට බණ කියයි.  බණ පොත් රැසක් විකිණි අවසානයෙත් කිසිම හැල හොල්මනක්, කෑ මොර දිමක්, ගර්ජනයක්, තර්ජනයක් නැත.  පැටලිලි සහගත හැසිරිමකි. ගුප්ත මනෝ විකාර බවකි. 

              නැත නැත, කදිමම උපාය මාර්ගයකට මේ චෞර චුදිතයන් එළඹ ඇත.  කම්පිත නොවී තමාට වාසි  සහගත දේශපාලන හා සමාජීය පොර පිටියක් ලැබෙන තුරු ඉවසා වදාරා සිටිති. කලබලය තමාට පාඩුවක් බවත්, අනෙකාට තමා පහසු ඉලක්කයට වන බවත් චුදිතයන් දනී.  දිගු නිහඩතාවයකට පසු ඇත්තේ කුනාටුවක් නොව මර්ධනයයි.  

 රතන සූත්‍රය බුදුරදුන්ගේය. තුන් බිය නැති කරන්නට, රතන සූත්‍රය සජ්ජායන කරමින්, අමනුස්සයන් පලවා හරිම්න්, සඟ ගණ  විසාලා නුවර පුරා වැඩියෝය. එය සාමුහික උතුම් අරමුනක් සහිතවූ ක්‍රියාවකි.  ඉතින්  මජර  චෞර  කපටියන් නිරුවත් කරන්නට තව බොහෝ සන්නා පන්නයේ උන් ඕනැය. එය උපුල්ට  හෝ සන්නාට තනියෙන් කරන්නට හැකි දෙයක් නොවන්නේය. ඔහු ගඩොලක් බුරුලු කොට පෙන්වා ඇත. පවුර පෙරලිම අප සැමගේ යුතුකමක් වන්නේය.

මෙතැනින් ප්‍රධාන කතා වස්තුව නිමි අතර අතුරු කතාවක් අරඹමි.

මගේ මී ආච්චි ( අම්මගේ තාත්තගේ අම්මා), මට කියු රස කවියක් මට මතකය.  එය මිය ගිය එතුමියට පින් පිනිස මෙහි අමුණමි.

   හා:  කක්කුටු නයිදේ කොයි සිට      වඩිතා

   ක:   තට්ට ස්වාමිණි ගෙයි සිට         දොරටා

   හා:   උත්තම දානෙට යස ලුනු         මිරිසා

   ක:   තට්ටෙම පැලියන් ඔය කී         බසටා

(කකුළුවා = ක, හාමුදුරුවෝ = හා)

කවියට වස්තුවූ කතාව:-   සිල්වත් වෙස් ගත් මහණෙකි. හිමිදිරියේ පිඩු සිගා වඩිති. කක්කුට්ටෙකී. ගුලෙන් එළියට හිස දමා, වමට බරව පා තබා ආහාරයට යමක්  සොයන්නට එළියට ඇදෙයි. ශ්‍රමන උත්තමයන් කකූළුවගෙන් කොයි යන්නේදැයි විචාරා සිටි.  තමාද යමක් සොයා ගුලෙන් එලියට ආ බව කක්කුට්ටා කියයි. 

එක්වරම සිලවත් වෙස් ගත් මහණ තෙම දිව පිනා යන කකුළු ඩෙවල් රසකින් මුලාවට  හා මෝහයට පත්ව, කකුළුවා දානේට පට්ට සම්බෝලයක් බව කියා සිටි.  උන් හිටි තැන් අමතක වූ කකුළුවා, තමාට කී අමන කතාවට,  මුඩු හිස පැලෙන ලෙස  එම හිස් මිනිසාගේ මුහුනටම සාප කරයි.

වෙල් කක්කුට්‍ටාට තිබූ ගට, දහිරීය, අපේ වරිගයට අද නැත, සිල්වතුන්ට ගරු බුහුමන් කිරිමටත්, ජඩයන්ට පුකට පයින් ගැසිමටත් අප සියලු දෙනාට ශක්තිය වාසනාව උදාවේවා...........!!!!

සටහන : විමුක්ති ලියනගේ

෴෴සරල ගැමි ගෙම්බෙක්෴෴

ගෙම්බෝ උභය ජීවින්ය.  දිගටි කකුල්ය.  දැල් සහිත ඇඟිලිය. සෙවල සහිත සමය.සමහරුන්ගේ සමේ ගැටය. දිව දමා මැසි මදුරු පනුවන් අල්ලා ගිලින්නෝය. දිය ගොඩ සැම තැන බක බක ගාන්නෝය. දෙපා මානවයන්ට අනුව අප නිකන්ම නිකන් ගෙම්ඹන්ය. අපට ලොව පෙනෙන්නේ ද්වීමාන දැලක් ලෙසය. අප මෝඩය. ආච්ච්ගේ රෙද්දය. මම අකුරුපත් කරන්නේ අපේ  බහූමාන ලෝකයයි.

පිට ශීත රටවල් වල රතුම පාට තොල් ඇති සුදුම සුදු සැමැතී ගෙම්බියන් සිටින බවත්, උන් මුහුදු වැල්ලේ අව්ව තපින බවත්, රාත්‍රියට ආජූ තපර ලාලීලා යැයි ගිනි ගොඩවල් වටා නටන බවත්, දවසක් ලන්ඩන් සිට  පැමිනී ජම්බෝ නම් ඇටකිච්චෙක් මා සමඟ කිව්වේය. බොරු කියන්න එපා බං වගේ බැල්මක් ඇටකිච්චාට  මම හෙලුවෙමි. අම්මපා සත්තයි කියා ඌ දහ පාරක් උඩ පැන්නේය.

"ඇට ගෙම්බා ගෙට පැන්නා

ගේ නෝනා උඩ පැන්නා " යැයි ගෙදර වැඩකාර කොලුවා සරම කඩා ගෙන දිව්වේය. පතරංග දිය නයෙක් කියා ඇටකිච්චා, වැඩකාර කොලුවාගේ අංග ජාතකයට  නිරපරාදයේ බියවී මළේය.  ඇටකිච්චා මගේ අතිජාත මිත්‍ර්යාය. ලබන මස බර්ගර් සුදු ගෙම්බියක් හා විවාහ වන්නට සුදානමින් උන්නේය. එවන් ලස්සන ගෙම්බියක් ලබන්නට පෙර පින තිබෙන්නට ඕනැය. ඌත් පව්කාරයෙක් ලෙස මළේය. මගේ පැතුමද ඇය වන් සුන්දර සෙවල ලලනාවක  හා විවාහ කරගන්නටය. ඇතැම් විට වියෝ දුකින් පෙළෙන ඇය මට දැන් කැමති වන්නට හැකිය. මිතුරා නිසා වම් ඇසේ  උපන් කදූළුය, දකුණු ඇසේ  ඔහුගේ ප්‍රියම්බිකාව නිසා උපන් සතුටු කදුළුය.බක බක දුක මැද පුන් සඳ වන් සතුටය.

මා පමණක් නොව සැම ගෙම්බෙක්ගේම  පැතුම රාජ කුමාරිකාවක් සරණ යාමටය. ඕක මේ සුරන්ගනා කතාවක් ඇත්ත කියා සිතා ගෙන අග මුල පටලවා ගැනිමක් බව රැඩිකල් ගස් ගෙම්බෙක් කිව්වේය. ඇත්තම කතාව ගෙම්බන් පමනක් නොව ගෙම්බියන්ගේ පැතුමද රාජ කුමාරයෙක් සරණ යාමය. අවසානයේ සිහින කුමරා කුමරිය හමු නොවී සම  රැලි වැටී තම ජාතිය බෝ කරන්නට අවකාසයක් නොලබා වසරකට දහස් ගණනින් අවුට් ඩේටට් වෙනවාය. ඊට පසු ලොන්ත බුරුස් ගහල ගෙම්ඹෙක් හෝ ගෙම්ඹියක් බදිනවාය.

අපේ සීයලාගේ කාලේ ජිවිත හරි සරලය. දකින ඒකා සමග ලිවින් ටුගෙදය. කාර් වෑන්, තට්ටු ගෙවල් එදා උන් නොපැතු බවත්, අහුවෙන මැස්සෙක්, ගෝවා කොලයක් කා සතුටින් ජිවත් උන බවත්,

ආලිංගනයට දම්රෝ  ඩබල් ලේයර් මෙට්ට නොපැතූ බවත්, ආලින්දයේ හෝ පිට කහන හබරල ගසක් මුල හෝ ජාතියට තම යුතුකම ඉෂ්ට සිද්ධ කර වීර පුතුන්වූ බවත් විටක් හපමින්, ලොඳ ගෙවුනු දණහිස් පොල්කටු අත ගාමින්, ගොම්මන් වේලාවක මාගේ දිවන්ගත සීයා පුරාජේරුවෙන් කී සැටි අද වාගේ මතකය. ඒ කාලේ

හැම ඳිය කඩිත්තකම, ඇල දොලකම  පැපොල් ඇට මාල වැනි ගෙඹි බිත්තර වැල්ලූ. චැන් චුන් ගාන ගෙඹි තොත්ත බේබිලාලූ.  ඒ කිව්වේ ඉස්ගෙඩියෝය. ඒ කාලේ රෝම යකඩ ගෙම්ඹන් පවා අපට අභි‍යෝග නොකල බවත්, එසේ කළහොත් යකඩ සැට්ට තැලෙන්න ගුටි පුජා ලබන්නට වන බවත් උන් දැන් ඉන්නට ඇතිය.

70 ගණන් වල ආර්. ජේ. ගෙඹි රජතුමා හදුන්වාදුන් පුන්චි පවුල රත්තරං සංකල්පය අප ගෙඹි සනුහරේම අවසානයට පාර කැපූ බව කියමින් අනගාරික මණ්ඩුකතුමා ලිං පතුලට පැන්නේය. ඌගේ රෙද්ද තමයි කී ඇසලින් මණ්ඩුක උපාසක මාතාව, අනගාරික බැල්ම ඇති වසවර්ති ගෙබි පැටවුන් සිය දෙනා සමග  පිට පොත්තට ඇලුනූ බඩවල් අත ගගා වෙසක් දන්සල දෙසට පැන පැන ගියාය.

මේ  රට හැමදාම විනාස කරපූ රදළ ගෙම්බන් වෙනුවට සරල ගැමි ගෙම්බෙක් රජ කරන්නට ලියුම්කරු වන මමද සෑම තත්පරයක්ම තරුන ගෙඹි  පරපුර සමග කට්ට කැවේය, සිහින දුටුවෙමි. සිහිනය යාථාර්තයක් විය. දැන් පැන පැන ගිය කාලේ ඉවරයි රාළේ කී සිනමාරිස් ගෙඹි මලයා ලැම්බෝගිනියක් පදවන සැටී අභීනයෙන් රගපා පෙන්නුවේය. ජන්ද කැම්පේන් දවසකද බෙල්ල මිරිකා කානුවකට තමා විසි නොකරේ මන්දැයි කියමින් කරපු අපුල අතාත්වික රංගනයට වඩා මෙම අභිනය කොතරම් අකුටිල, නිර්මල පැතුමක්දැයි මට සිතුනි.

මහත්මාගාන්ධ් වගේ සරල නායකයෙකුගෙන් අපට ගත හැකි පරමාදර්ශ මොනවාදයි මුල් ගුරු පණ්ඩුක ඇහුවම, තමාගේ පාසලටම ඉදපු  වසවර්තියා වූ, ඇම්ඩන් ගස් ගෙම්බා දුන් පිලිතුර පොරොන්දු ඉටු නොකරන , මහජන මතයට අපර භාගය පෙන්වන, සෑම සරල හෝ සංකීර්න ගෙඹි රජෙකුටම ආදාළ බව සිනමාරිස් ගෙඹි මලයා කසියා බී කෙළ ගසමින් , ලැම්බෝගිනි එන්ජීමක් මෙන් දැවෙමින්,වේදනාවෙන් අප හා කී සැටි මට තවම මතකය.

එය මතු පරපුරේ උන්ටද දැන ගන්ට ලියා තබමී.

                               "නිරතුරුවම වෙඩි නොවදින කබායක් ඇද සිටින්න"

x