කෙටි දිවිය සැප වැඩිය

උපන්දිනම ගියද
යොවුන් දිනක ගියද
තරුණ දිනක ගියද
වැඩිහිටි දිනක ගියද
හැරමිටි දිනක ගියද
ජිවිතය කෙටිය

බුදු වුවද නොවුවද
ජිවිතය කෙටිය,
දේව පුත්‍රයන්ටද
නරවැසියන්ටද
ජිවිතය කෙටිය

ජිවිතය කෙටි වුවද දුක වැඩිය
දිගු උනොත්  තව දුක වැඩිය
ඒ නිසා කෙටි දිවිය
සැප වැඩිය

කවියක් ලියන්නට

කවියක් ලියන්නට
දමා පදමට
මහප්‍රාණ

ප්‍රාණය නිරුද්ධ
එකෙකුවත් නැතිද
ගොසිප් පුවතක
දැවටුන

උදයම පිබිදි
මහා කරුණාවෙන්
ඩෙටා කපාගෙන
ඇස් ගෙඩි නෙරාගෙන
ඇගිලි තුඩු තලා ගෙන
වල් පල් කුණු පුවත්
සොයා ගෙන
කවියක් ලියන්නට
සැරසෙන්නේ මෙමා අද,

පස් කන්දකට යටව
එහෙමත් නැතිනම්
කුණු කන්දකට යටව
නාස් පුඬු සිරව
හිරු නොදකින
රටවැසි‍යෝද,

කිඹුලෙක් නැතිනම්
දිය බරියෙක්
අරන් ගිහින් කැලි කොට
ඉතිරි උනැ
අතුනුබහන් ද
සදැසකට අමුණමි මම

මග මරුවෙක්, යකඩ යකෙක්
ආජානිය ස්කුටරයක්
බඩ උඩින් ගියපු
ජිවිතයක් රස කර කර
දුක් රසයෙන් කවි කොට
 වළදමි මං

ප්‍රේමයෙන් මන මත්වු
විවාහයෙන් යලි පන ලත්
හුස්ම ගන්න මහලු හදත්
සංස්කෘතිකව ඝාතනය කර
සංදේශයක් කොට
වළලමි මං පෙට්ටගමක් තුල

ආදරය පෙරේත කමක්
යැයි
ආදර ගාථා පැටලි
පිහි තුඩින් නිවන්පුරට
පාර පෙන්නු
කුකුල් කෙන්ති කාරයන්
නිදොස් කොට නිදහස් කරමි මං
මළ ඇය මනමේ කුමාරියක් කොට

උන්ට වෙන සෙතක් නැත
මටද ඇති වැඩක් නැත
ස්වං වින්දන කවි ලියමි
සයිබර් හිඩැසේද
පන අදිනා කඩදාසි පිටුවකද
කවියෙක්යැයි
හංවඩු ගසා ගනු පිනිසම


෴෴ විමු ලියනගේ෴෴

නුඹට ඇති ආලය හන්දා

පොඩි පුතයි
ලොකු පුතයි
දරුවන්ගෙ අම්මයි

මාත් එක්ක බඩගිනි
කටවල් සතරයි

ඉරට පස්සෙ හඳයි
හඳට පස්සෙ ඉරයි
නොනිමි ලෝදහමයි
හතිලන්න නිවනක්
නැති ජිවිතයයි

බොල් කැස්සයි
තද උණයි

හතියට පැලස්තර ගහන

දිගටි රෝස පෙත්තයි

රවුම් සුදු පෙති දෙකයි

දවසෙ පඩිය ඉවරයි

වැරහැලි ගවුමයි
වැහැරුනු ළයයි
ආදරය පිරුනු හදයි
ජිවිතයට පන පොවන
පොහොසත්ම ආදරයයි,
හද ගිනි නිවි
හෙටත්  පණ අදිමි
නුඹට ඇති ආලය හන්දා

෴෴ විමු ලියනගේ෴෴